卜算子·送鲍浩然之浙东

卜算子·送鲍浩然之浙东原文：

桃花坞裏桃花庵，桃花庵裏桃花仙。桃花仙人种桃树，又折花枝当酒钱。酒醒只在花前坐，酒醉还须花下眠。花前花後日复日，酒醉酒醒年复年。不愿鞠躬车马前，但愿老死花酒间。车尘马足贵者趣，酒盏花枝贫者缘。若将富贵比贫贱，一在平地一在天。若将贫贱比车马，他得驱驰我得闲。世人笑我忒风颠，我咲世人看不穿。记得五陵豪杰墓，无酒无花锄作田。弘治乙丑三月桃花庵主人唐寅（原版）桃花坞里桃花庵，桃花庵里桃花仙。桃花仙人种桃树，又摘桃花换酒钱。酒醒只在花前坐，酒醉还来花下眠。半醒半醉日复日，花落花开年复年。但愿老死花酒间，不愿鞠躬车马前。车尘马足富者趣，酒盏花枝贫者缘。若将富贵比贫者，一在平地一在天。若将贫贱比车马，他得驱驰我得闲。别人笑我忒风颠，我笑他人看不穿。不见五陵豪杰墓，无花无酒锄作田。（版本一）桃花坞里桃花庵，桃花庵里桃花仙。桃花仙人种桃树，又摘桃花换酒钱。酒醒只来花下坐，酒醉还来花下眠。半醒半醉日复日，花落花开年复年。但愿老死花酒间，不愿鞠躬车马前。车尘马足富者趣，酒盏花枝贫者缘。若将富贵比贫贱，一在平地一在天。若将花酒比车马，他得驱驰我得闲。别人笑我忒风骚，我笑他人看不穿。不见五陵豪杰墓，无酒无花锄作田。（版本二）
先生乐道者，于世澹无欲。高风自绝人，正行不违俗。朅来城阙游，不受麈事触。目久望林壑，驾言反幽筑。家临滍水阳，路转春山曲。东风吹百花，红紫满岩谷。蚕桑事未起，农里得徵逐。社酒浊易求，山蔬晴可劚。幽寻月哇岭，高卧日照屋。应念尘中人，胡为自羁跼。
里社久相於，深知我计疏。壮怀方磊磊，别语又渠渠。竟日犹传箭，何时可荷锄。烦君看三径，松与菊何如。
参同灵宝皆糟粕，黄白腐肠非上药。眼中寿者谁百龄，精气于人日沦薄。此经云传九宸帝，剿说元虚弗深计。斡旋性命具圭臬，消息乾坤有根蒂。斯民得生甘自捐，七情劫伐多可怜。元关未安龙虎宅，黑籍早促蜉蝣年。我躯百病幸逃死，待复冲和摄阳始。倘删五浊皈彭篯，还爇孤灯拜聃李。绮云郁丽琅风清，华幡飐虚青鸾行。婴儿如黍匿中府，绀光四照天地明。愧难手借陶钧力，刊落繁芜守诸默。莲华一茎春露色，大海无尘月初拭。
先公昔登庸，寔出元礼门。雄篇累贲遗，存亡被光燉。吾儿缪通籍，重得联英骞。顽鄙当其中，俯仰惭祖孙。夫子笃风义，眷然推好敦。昨旅同北都，今来共南濆。英哲产自艰，分气勤化元。绳矩用必庄，天球质本温。藏蓄在王府，望瞻不可扪。谁令寘海隅，混揉珠贝繁。兰风涤瘴腥，桐韵澄蛮喧。迩来观海居，高寄城西原。白雉不见来，蜃气日夕昏。将无辱贤者，乘桴慨遗言。韩公日良觌，代隔道共存。时时出卮言，珍怪无玙璠。颇闻多幽味，深澹如丘樊。蔚林断湫鞅，疏筱涵静源。万境不能乱，始知吾性尊。凤文非可求，惠然下蓬轩。虽钦俯芥收，终愧仰萝援。即欲往从之，川梁棘我辕。尘谣无足投，望报来琼琨。空荒坐迟晚，劲策幸扶攑。
游子一凭栏，遍看湖上山。不须飞潟去，已在画屏间。

卜算子·送鲍浩然之浙东拼音解读：

táo huā wù lǐ táo huā ān ，táo huā ān lǐ táo huā xiān 。táo huā xiān rén zhǒng táo shù ，yòu shé huā zhī dāng jiǔ qián 。jiǔ xǐng zhī zài huā qián zuò ，jiǔ zuì hái xū huā xià mián 。huā qián huā hòu rì fù rì ，jiǔ zuì jiǔ xǐng nián fù nián 。bú yuàn jū gōng chē mǎ qián ，dàn yuàn lǎo sǐ huā jiǔ jiān 。chē chén mǎ zú guì zhě qù ，jiǔ zhǎn huā zhī pín zhě yuán 。ruò jiāng fù guì bǐ pín jiàn ，yī zài píng dì yī zài tiān 。ruò jiāng pín jiàn bǐ chē mǎ ，tā dé qū chí wǒ dé xián 。shì rén xiào wǒ tuī fēng diān ，wǒ xiào shì rén kàn bú chuān 。jì dé wǔ líng háo jié mù ，wú jiǔ wú huā chú zuò tián 。hóng zhì yǐ chǒu sān yuè táo huā ān zhǔ rén táng yín （yuán bǎn ）táo huā wù lǐ táo huā ān ，táo huā ān lǐ táo huā xiān 。táo huā xiān rén zhǒng táo shù ，yòu zhāi táo huā huàn jiǔ qián 。jiǔ xǐng zhī zài huā qián zuò ，jiǔ zuì hái lái huā xià mián 。bàn xǐng bàn zuì rì fù rì ，huā luò huā kāi nián fù nián 。dàn yuàn lǎo sǐ huā jiǔ jiān ，bú yuàn jū gōng chē mǎ qián 。chē chén mǎ zú fù zhě qù ，jiǔ zhǎn huā zhī pín zhě yuán 。ruò jiāng fù guì bǐ pín zhě ，yī zài píng dì yī zài tiān 。ruò jiāng pín jiàn bǐ chē mǎ ，tā dé qū chí wǒ dé xián 。bié rén xiào wǒ tuī fēng diān ，wǒ xiào tā rén kàn bú chuān 。bú jiàn wǔ líng háo jié mù ，wú huā wú jiǔ chú zuò tián 。（bǎn běn yī ）táo huā wù lǐ táo huā ān ，táo huā ān lǐ táo huā xiān 。táo huā xiān rén zhǒng táo shù ，yòu zhāi táo huā huàn jiǔ qián 。jiǔ xǐng zhī lái huā xià zuò ，jiǔ zuì hái lái huā xià mián 。bàn xǐng bàn zuì rì fù rì ，huā luò huā kāi nián fù nián 。dàn yuàn lǎo sǐ huā jiǔ jiān ，bú yuàn jū gōng chē mǎ qián 。chē chén mǎ zú fù zhě qù ，jiǔ zhǎn huā zhī pín zhě yuán 。ruò jiāng fù guì bǐ pín jiàn ，yī zài píng dì yī zài tiān 。ruò jiāng huā jiǔ bǐ chē mǎ ，tā dé qū chí wǒ dé xián 。bié rén xiào wǒ tuī fēng sāo ，wǒ xiào tā rén kàn bú chuān 。bú jiàn wǔ líng háo jié mù ，wú jiǔ wú huā chú zuò tián 。（bǎn běn èr ）
xiān shēng lè dào zhě ，yú shì dàn wú yù 。gāo fēng zì jué rén ，zhèng háng bú wéi sú 。qiè lái chéng què yóu ，bú shòu zhǔ shì chù 。mù jiǔ wàng lín hè ，jià yán fǎn yōu zhù 。jiā lín zhì shuǐ yáng ，lù zhuǎn chūn shān qǔ 。dōng fēng chuī bǎi huā ，hóng zǐ mǎn yán gǔ 。cán sāng shì wèi qǐ ，nóng lǐ dé zhēng zhú 。shè jiǔ zhuó yì qiú ，shān shū qíng kě zhú 。yōu xún yuè wa lǐng ，gāo wò rì zhào wū 。yīng niàn chén zhōng rén ，hú wéi zì jī qú 。
lǐ shè jiǔ xiàng yú ，shēn zhī wǒ jì shū 。zhuàng huái fāng lěi lěi ，bié yǔ yòu qú qú 。jìng rì yóu chuán jiàn ，hé shí kě hé chú 。fán jun1 kàn sān jìng ，sōng yǔ jú hé rú 。
cān tóng líng bǎo jiē zāo pò ，huáng bái fǔ cháng fēi shàng yào 。yǎn zhōng shòu zhě shuí bǎi líng ，jīng qì yú rén rì lún báo 。cǐ jīng yún chuán jiǔ chén dì ，jiǎo shuō yuán xū fú shēn jì 。wò xuán xìng mìng jù guī niè ，xiāo xī qián kūn yǒu gēn dì 。sī mín dé shēng gān zì juān ，qī qíng jié fá duō kě lián 。yuán guān wèi ān lóng hǔ zhái ，hēi jí zǎo cù fú yóu nián 。wǒ qū bǎi bìng xìng táo sǐ ，dài fù chōng hé shè yáng shǐ 。tǎng shān wǔ zhuó guī péng jiān ，hái ruò gū dēng bài dān lǐ 。qǐ yún yù lì láng fēng qīng ，huá fān zhǎn xū qīng luán háng 。yīng ér rú shǔ nì zhōng fǔ ，gàn guāng sì zhào tiān dì míng 。kuì nán shǒu jiè táo jun1 lì ，kān luò fán wú shǒu zhū mò 。lián huá yī jīng chūn lù sè ，dà hǎi wú chén yuè chū shì 。
xiān gōng xī dēng yōng ，shí chū yuán lǐ mén 。xióng piān lèi bēn yí ，cún wáng bèi guāng dùn 。wú ér miù tōng jí ，zhòng dé lián yīng qiān 。wán bǐ dāng qí zhōng ，fǔ yǎng cán zǔ sūn 。fū zǐ dǔ fēng yì ，juàn rán tuī hǎo dūn 。zuó lǚ tóng běi dōu ，jīn lái gòng nán pēn 。yīng zhé chǎn zì jiān ，fèn qì qín huà yuán 。shéng jǔ yòng bì zhuāng ，tiān qiú zhì běn wēn 。cáng xù zài wáng fǔ ，wàng zhān bú kě mén 。shuí lìng tián hǎi yú ，hún róu zhū bèi fán 。lán fēng dí zhàng xīng ，tóng yùn chéng mán xuān 。ěr lái guān hǎi jū ，gāo jì chéng xī yuán 。bái zhì bú jiàn lái ，shèn qì rì xī hūn 。jiāng wú rǔ xián zhě ，chéng fú kǎi yí yán 。hán gōng rì liáng dí ，dài gé dào gòng cún 。shí shí chū zhī yán ，zhēn guài wú yú fán 。pō wén duō yōu wèi ，shēn dàn rú qiū fán 。wèi lín duàn qiū yāng ，shū xiǎo hán jìng yuán 。wàn jìng bú néng luàn ，shǐ zhī wú xìng zūn 。fèng wén fēi kě qiú ，huì rán xià péng xuān 。suī qīn fǔ jiè shōu ，zhōng kuì yǎng luó yuán 。jí yù wǎng cóng zhī ，chuān liáng jí wǒ yuán 。chén yáo wú zú tóu ，wàng bào lái qióng kūn 。kōng huāng zuò chí wǎn ，jìn cè xìng fú qiān 。
yóu zǐ yī píng lán ，biàn kàn hú shàng shān 。bú xū fēi xì qù ，yǐ zài huà píng jiān 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

卜算子·送鲍浩然之浙东相关翻译

⑦安期术：安期生的长生之术。安期，即安期生，古代传说中的神仙，传说他是琅琊阜乡人，因得长生不老之术而活过了一千岁。
⑦吴质：即吴刚。露脚：露珠下滴的形象说法。寒兔：指秋月，传说月中有玉兔，故称。
④“夜来”句：一作“欲知昨夜风”。
④遗民：指在金占领区生活的汉族人民，却认同南宋王朝统治的人民。泪尽：眼泪流干了，形容十分悲惨、痛苦。胡尘：指金人入侵中原，也指胡人骑兵的铁蹄践踏扬起的尘土和金朝的暴政。胡，中国古代对北方和西方少数民族的泛称。南望：远眺南方。王师：指宋朝的军队。

卜算子·送鲍浩然之浙东相关赏析

这首诗最好的还是诗中在李白与明月之间，加入了“我”。如果失去了这个“我”，也就失去了李白精神。“我学李白对明月，月与李白安能知？”李白固不能知，但月能知。于是作者引李白自况：“李白能诗复能酒，我今百杯复千首。”“百杯复千首”就是“能诗复能酒”，也就是杜甫所说的“一斗诗百篇”。敢于自比李白，这也是李白风度，有胆量有信心，并非等同于狂妄，以下一转一合最为妥帖：“我愧虽无李白才，料应月不嫌我丑。”前句妙在自知之明；后句妙在不卑不亢，联想到辛弃疾诗句：“我爱青山多妩媚，料青山爱我应如是。情与貌，两相似。”这种有分寸的自负之语，读者反而不会感到反感而会容易接受。好比谢灵运说：“天下才有一石，曹子建独占八斗，我得一斗，天下共分一斗。”诗人是说，对李白我佩服得五体投地，而对他人则不多让。语意皆妙。
这首词的开头“摇首出红尘，醒醉更无时节”，写出作者自由自在，无拘无束，潇洒疏放的襟怀。“活计”两句，勾勒出一位渔父的形象。

作者介绍

杨收 杨收，字藏之，同州冯翊人。收长六尺二寸，广颡深颐，疏眉秀目；寡言笑，方于事上，博闻强记。初，家寄涔阳，甚贫。收七岁丧父，居丧有如成人。而长孙夫人知书，亲自教授。十三，略通诸经义，善于文咏，吴人呼为“神童”。收以仲兄假未登第，久之不从乡赋。开成末，假擢第；是冬，收之长安，明年，一举登第，年才二十六。诺。