西京赋

西京赋原文：

水晶帘映宝灯明，海上移来不夜城。何似图书群玉府，青藜静对月三更。
绮石幽香，自一种、天然标格。向红紫春工，不受一些颜色。露滋风泛，但浪迹、湘江楚泽。对静几明窗，时伴云林卷册。君子同心，美人羞献，岁寒自识。更托意琴声，避世为怜骚客。结好菖蒲，偏嫌荆棘。寄萧斋、著意为君培植。
灵兔脱颖铦如锥，束身归命供指挥。紫羊之肝青麟髓，相将水石同襟期。楮生辗转拂玉案，借问主人何所为。主人隐几鸣琴罢，春来公事方休假。官船几日到珠江，山川一路明如画。乘兴重来访旧游，藉草班荆理前话。林间飒飒风雨生，解衣磅礡深经营。须臾伸纸作大字，虎踞龙蟠雷乍惊。心王运臂臂运指，巨灵赑屃随驱使。临池飞出北溟鱼，含毫吸尽西江水。左拿右掣妙无端，一疾一徐皆至理。行乎其所不得不行，云傍马头生。止乎其所不得不止，山从人面起。鹅溪绢，剡溪纸，日与簿书堆案几。盘根错节何有哉，慧剑一挥胥披靡。从容阁笔为予言，我生能事聊如此。大通野老麋鹿群，见所未见闻未闻。置书怀袖日三复，逢人说项殊殷勤。昔之张芝今张旭，后有大令前右军。斯人家学溯源委，十三学书先草隶。蕉黄米蔡等秕糠，颜筋柳骨分精髓。撞破烟楼读父书，手泽羡君能述继。羡君不羡才与华，羡君不羡名与位。羡君下笔如有神，羡君能诗由夙慧。青云送入选官场，白社归来还及第。百千三昧何浅深，一悟了然无钜细。君不见公孙大娘舞剑器，草圣得之通妙谛。心灵手敏匪言传，破格超方须默契。也不即，也不离，此是灵山亲嘱累。慧业文人记得无，三生石上曾分袂。归去来，归去来，峡水峡山未迢递。留将一道无字碑，明日再来烦作记。
几夜明薰玉有神，翠帏扶起态沉沉。难为不负东风地，直使能移一世心。睡去尚愁肌麝重，折来犹觉眼波深。相看争忍旋抛却，一寸斜阳一寸金。
七载相怜巳久如，寸心未展祗相于。诸君怀玉空弹鹊，老汉直钩尽钓鱼。大易圈叉唯父母，上天时物在诗书。勿劳载酒询奇字，便草元文亦子虚。
裁成合欢被，上针扣下针。鸳鸯绣两头，爱他结同心。

西京赋拼音解读：

shuǐ jīng lián yìng bǎo dēng míng ，hǎi shàng yí lái bú yè chéng 。hé sì tú shū qún yù fǔ ，qīng lí jìng duì yuè sān gèng 。
qǐ shí yōu xiāng ，zì yī zhǒng 、tiān rán biāo gé 。xiàng hóng zǐ chūn gōng ，bú shòu yī xiē yán sè 。lù zī fēng fàn ，dàn làng jì 、xiāng jiāng chǔ zé 。duì jìng jǐ míng chuāng ，shí bàn yún lín juàn cè 。jun1 zǐ tóng xīn ，měi rén xiū xiàn ，suì hán zì shí 。gèng tuō yì qín shēng ，bì shì wéi lián sāo kè 。jié hǎo chāng pú ，piān xián jīng jí 。jì xiāo zhāi 、zhe yì wéi jun1 péi zhí 。
líng tù tuō yǐng tiǎn rú zhuī ，shù shēn guī mìng gòng zhǐ huī 。zǐ yáng zhī gān qīng lín suǐ ，xiàng jiāng shuǐ shí tóng jīn qī 。chǔ shēng niǎn zhuǎn fú yù àn ，jiè wèn zhǔ rén hé suǒ wéi 。zhǔ rén yǐn jǐ míng qín bà ，chūn lái gōng shì fāng xiū jiǎ 。guān chuán jǐ rì dào zhū jiāng ，shān chuān yī lù míng rú huà 。chéng xìng zhòng lái fǎng jiù yóu ，jiè cǎo bān jīng lǐ qián huà 。lín jiān sà sà fēng yǔ shēng ，jiě yī páng bó shēn jīng yíng 。xū yú shēn zhǐ zuò dà zì ，hǔ jù lóng pán léi zhà jīng 。xīn wáng yùn bì bì yùn zhǐ ，jù líng bì xì suí qū shǐ 。lín chí fēi chū běi míng yú ，hán háo xī jìn xī jiāng shuǐ 。zuǒ ná yòu chè miào wú duān ，yī jí yī xú jiē zhì lǐ 。háng hū qí suǒ bú dé bú háng ，yún bàng mǎ tóu shēng 。zhǐ hū qí suǒ bú dé bú zhǐ ，shān cóng rén miàn qǐ 。é xī juàn ，yǎn xī zhǐ ，rì yǔ bù shū duī àn jǐ 。pán gēn cuò jiē hé yǒu zāi ，huì jiàn yī huī xū pī mí 。cóng róng gé bǐ wéi yǔ yán ，wǒ shēng néng shì liáo rú cǐ 。dà tōng yě lǎo mí lù qún ，jiàn suǒ wèi jiàn wén wèi wén 。zhì shū huái xiù rì sān fù ，féng rén shuō xiàng shū yīn qín 。xī zhī zhāng zhī jīn zhāng xù ，hòu yǒu dà lìng qián yòu jun1 。sī rén jiā xué sù yuán wěi ，shí sān xué shū xiān cǎo lì 。jiāo huáng mǐ cài děng bǐ kāng ，yán jīn liǔ gǔ fèn jīng suǐ 。zhuàng pò yān lóu dú fù shū ，shǒu zé xiàn jun1 néng shù jì 。xiàn jun1 bú xiàn cái yǔ huá ，xiàn jun1 bú xiàn míng yǔ wèi 。xiàn jun1 xià bǐ rú yǒu shén ，xiàn jun1 néng shī yóu sù huì 。qīng yún sòng rù xuǎn guān chǎng ，bái shè guī lái hái jí dì 。bǎi qiān sān mèi hé qiǎn shēn ，yī wù le rán wú jù xì 。jun1 bú jiàn gōng sūn dà niáng wǔ jiàn qì ，cǎo shèng dé zhī tōng miào dì 。xīn líng shǒu mǐn fěi yán chuán ，pò gé chāo fāng xū mò qì 。yě bú jí ，yě bú lí ，cǐ shì líng shān qīn zhǔ lèi 。huì yè wén rén jì dé wú ，sān shēng shí shàng céng fèn mèi 。guī qù lái ，guī qù lái ，xiá shuǐ xiá shān wèi tiáo dì 。liú jiāng yī dào wú zì bēi ，míng rì zài lái fán zuò jì 。
jǐ yè míng xūn yù yǒu shén ，cuì wéi fú qǐ tài chén chén 。nán wéi bú fù dōng fēng dì ，zhí shǐ néng yí yī shì xīn 。shuì qù shàng chóu jī shè zhòng ，shé lái yóu jiào yǎn bō shēn 。xiàng kàn zhēng rěn xuán pāo què ，yī cùn xié yáng yī cùn jīn 。
qī zǎi xiàng lián sì jiǔ rú ，cùn xīn wèi zhǎn zhī xiàng yú 。zhū jun1 huái yù kōng dàn què ，lǎo hàn zhí gōu jìn diào yú 。dà yì quān chā wéi fù mǔ ，shàng tiān shí wù zài shī shū 。wù láo zǎi jiǔ xún qí zì ，biàn cǎo yuán wén yì zǐ xū 。
cái chéng hé huān bèi ，shàng zhēn kòu xià zhēn 。yuān yāng xiù liǎng tóu ，ài tā jié tóng xīn 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

西京赋相关翻译

②乍：起初，刚刚开始。金缕缝：用金钱缝成的农服。山枕：即檀枕。因其形如“凹”，故称“山枕”。欹：靠着。钗头凤：即头钗，古代妇女的首饰。因其形如凤，故名。夜阑：夜深。灯花：灯蕊燃烧耐结成的花形。
⑬沮洳场：低下阴湿的地方。缪巧：智谋，机巧。贼：害。
①凤凰台：在金陵凤凰山上。江：长江。
⑥内：心中。

西京赋相关赏析

“衔泥燕，飞到画堂前。占得杏梁安稳处，”这三句写燕子筑巢，以动态咏物。“衔”、“飞”、“占”三个动作，便将燕子筑巢的全过程完整的写了出来，一气呵成。
最后一句，“而今触绪添愁”，点明玉人已殒，睹物思人，触绪添愁的主旨，而词人本就相思无绪的心怀，此时也就愈益伤情彻骨，无法排遣了。

作者介绍

厉玄 厉玄，姚合同时人，登太和二年进士第，官终侍御史